Τα ελληνικά καράβια αν και ήταν λιγότερα και μικρότερα από τα τουρκικά, ήταν πιο ευέλικτα και γρήγορα και τα πληρώματα είχαν μεγάλη εμπειρία από τις ναυμαχίες με πειρατές.
Οι Έλληνες ναυτικοί ή πολιορκούσαν παραθαλάσσια κάστρα [ Μονεμβασιά, Ναυαρίνο] για να βοηθήσουν τα στρατεύματα της ξηράς, είτε έκαναν αιφνιδιαστικές επιθέσεις σε τούρκικα καράβια και τα κατέστρεφαν ή τα αιχμαλώτιζαν , είτε έκαναν ναυμαχίες σε ανοικτή θάλασσα.
Συχνά χρησιμοποιούσαν και πυρπολικά που ήταν βάρκες γεμάτες μπαρούτι, τις κολλούσαν στο τουρκικό πλοίο, έβαζαν φωτιά και ανατινάζονταν μαζί με το πλοίο.
Οι Τούρκοι για αντίποινα προκαλούσαν καταστροφές σε ελληνικά νησιά όπως η Χίος που καταστράφηκε ολοκληρωτικά και οι περισσότεροι κάτοικοί της σκοτώθηκαν.
Ο Σουλτάνος βλέποντας ότι το τουρκικό ναυτικό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους Έλληνες ζήτησε τη βοήθεια του πασά της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή του οποίου οι στρατιώτες ήταν εκπαιδευμένοι από Γάλλους αξιωματικούς. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος επιτέθηκε στην Κάσο και τα Ψαρά και κατέστρεψε και τα δυο νησιά.
Στα τέλη του Αυγούστου του 1824 ο ναύαρχος Μιαούλης στην ναυμαχία που έγινε στον κόλπο του Γέροντα [ στη Μ.Ασία] κατέστρεψε μια φρεγάτα με 1000 ναύτες και ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος διαλύθηκε αναζητώντας καταφύγιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου