Τον 19ο αιώνα η Οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε να έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Ήταν η ευκαιρία για τους Βαλκανικούς λαούς να εξεγερθούν και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους.
Το πρώτο ανεξάρτητο κράτος που δημιουργήθηκε ήταν το ελληνικό, το 1830, μετά από την εξέγερση του 1821. Στη συνέχεια κι άλλοι Βαλκανικοί λαοί εξεγέρθηκαν και διεκδικούσαν εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που τους ανήκαν. Οι Μεγάλες Δυνάμεις όμως ήθελαν να πάρουν κι αυτές μερίδιο από αυτά τα εδάφη κι αυτό δημιουργούσε ανταγωνισμό μεταξύ τους. Αυτό είναι το περίφημο Ανατολικό ζήτημα, δηλαδή ο τρόπος που θα μοιραζόταν τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το 1875 έγινε εξέγερση στην Ερζεγοβίνη, ενώ το 1876 στη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη Βουλγαρία. Ο Σουλτάνος έστειλε αμέσως στρατό στις επαναστατημένες περιοχές. Το επόμενο χρόνο η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία, υποτίθεται για να προστατεύσει αυτούς τους λαούς, αλλά στην ουσία γιατί ήθελε να έχει πρόσβαση σ' αυτή την περιοχή. Στον πόλεμο νίκησε η Ρωσία κι έτσι η Οθωμανική αυτοκρατορία υπέγραψε τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου[1878] ,σύμφωνα με την οποία η Βουλγαρία ίδρυσε ανεξάρτητο κράτος που περιλάμβανε σχεδόν όλη την Μακεδονία.
Την ίδρυση του κράτους της Βουλγαρίας δεν την ήθελαν ούτε οι Έλληνες, αλλά ούτε και οι Μ.Δυνάμεις που έβλεπαν τη Ρωσία να αποκτά δύναμη στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου